دل آرا شرکاء _ نکو داشت روز کوهستان

هوا بود ابری و بهاری

رفتیم به کوههای آن حوالی

که هر روز تماشا میکردیم از آن خانه شهری

با نغمه های فراوان رفتیم بر بلندای اولین آن

هنوز نیامده بودیم فرود

که ناگه بود در جلوی پایمان پرتگاهی مهیب

اگر که بود هوا کمی تاریک و زمین خیس

شاید  می آمد حادثه ای پیش

آن کوه نگون بخت ، برش خورده بود

چون تکه پنیری از وسط

پای آن بود صاف و آماده ساخت

بود در روبه رو چشمان ما

برج های بلند و بالای بسیارِ ،

تمام و نیمه تمام بسیار

که ساخته بودند بر بالای کوه

نگریستیم به وسعت شهر پر دود

که کشیده شده بود بر بلندای کوه

با چشم خود دیدم قبر آن کوه های زیبا

که مدفون شده بودند در میان برج ها

گریان شد دل آرا

به حال آن کو ه های دل آرا

( دل آرا شرکاء )

Delara shoraka

ng Hvh av;h

یثمشقشساخقشنش